Lieve lezeressen,

Even snel een update van mijn kant voordat jullie allemaal nieuwe posts van mij voorbij zien komen. De situatie van mijn moeder was heel slecht de afgelopen maand zo slecht dat de artsen niets meer voor haar konden betekenen en haar als uitbehandeld hebben bestempeld en naar huis hebben gestuurd. Dat was even slikken. Wel gaven ze aan dat als haar darmen weer werken er een kans is op behandeling.

Het was een hele zware periode, ten eerste de verwerking van alle informatie, overbezorgde familieleden, familie uit het buitenland ontvangen & verzorgen, onverwachts ziekenbezoek, thuiszorg, huisartsbezoek en dat terwijl het dagelijks leven gewoon door MOET gaan. Een echte emotional rollercoaster dus en fysiek heel zwaar.

On the bright side

De afgelopen 2 weken is het iets beter geworden, vandaar ook de wat rooskleurige foto. Alle slangen zijn nu namelijk weg en ze kan weer vloeibaar ‘eten’ in de vorm van Nutricia drank (extra voedingsstoffen) naar binnen werken zonder dat ze er ziek van wordt en van moet spugen. Helaas voelt ze zich nog steeds niet als haar oude zelf en voelt ze zich erg zwak.

Ik zal er altijd voor mijn moeder zijn, no matter what.

Gelukkig heeft mijn werkgever volle begrip voor de situatie en mijn collega’s ook, dus kan ik de ochtenden samen met mijn moeder doorbrengen vooral om haar dag op te starten.

She’s a fighter

Al met al ben ik zeer onder de indruk van mijn moeders wilskracht om door te vechten ook al kun je aan haar zien dat haar lichaam niet mee wilt werken. Beetjes bij beetjes komt ze wat meer aan in gewicht en heeft ze ook wat meer energie. De wonderen zijn de wereld nog niet uit en daar geloof ik heilig in! Haar darmen doen het namelijk weer 🙂

Het is nog steeds een onzekere tijd (de titel is nl. nog steeds van toepassing) we koesteren elk moment, maar blijven vooral ook hoop houden. In de tussentijd probeer ik de blog wat meer bij te houden want dat heb ik enorm gemist!

Hoe is het verder met jullie?